2023-197: Toepassing van het responsiviteitsprincipe in de klinische forensische zorg
Doelgroep
Patiënten in de klinische forensische zorg.
Achtergrond en doelstelling
Een van de dominante modellen voor de forensische zorg is het Risk-Need-Responsivity model (RNR; Andrews & Bonta, 2023). Dit model schrijft voor dat forensisch psychiatrische behandeling afgestemd moet zijn op de hoogte van het recidiverisico (risk-principe), de criminogene behoeften (need-principe) en de responsiviteit van de patiënt/cliënt (responsivity-principe). In de afgelopen jaren is er veel onderzoek gedaan naar de ontwikkeling en inzet van risicotaxatie instrumenten voor de forensische zorg. Ook is er veel onderzoek gedaan naar het duiden en wegen van risico (en beschermende) factoren voor gewelddadig gedrag in diverse populaties (bijv. voor seksueel geweld, stalking). Het responsiviteitprincipe heeft relatief weinig aandacht gehad hoewel onderzoekers en clinici van mening zijn dat het belangrijk is om rekening te houden met de responsiviteit van de patiënt/cliënt. Om die reden zijn er eerder KFZ producten opgeleverd over responsiviteit bij ADHD (call 2018-88) en bij autisme spectrum stoornis (call 2018-89), en uit de actueel lopende call waarbij gekeken wordt naar traumabehandeling en responsiviteit (2022-182). Het belang van het responsiviteitsprincipe is ook meegenomen in de scoringswijze voor de zorgvraagtypering voor de forensische zorg. Een belemmerende factor voor het doen van onderzoek naar responsiviteit in de forensische zorg is het feit dat er geen eenduidige definitie is. Wat wordt hier nu concreet onder verstaan? Het huidige project is gericht op begripsbepaling van het responsiviteitsprincipe voor de klinische forensische zorg en het verkennen van het responsiviteitsprincipe in de klinische praktijk.
Uitvoerende partij
De Rooyse Wissel in samenwerking met De Forensisch Zorgspecialisten en De Oostvaarderskliniek.